Ont-beer-ingen

Gisterochtend vertrokken we vol goede moed, ondanks de regen, richting Icefields Parkway. Een tochtje van ruim 200 km die we in een aantal etappes wilden doen. Ik had nog maar net tegen Willem verteld dat een collega van hem, Denise, op Facebook had gemeld dat zij eens in mei/juni op dezelfde route sneeuw hadden of de eerste vlokken kwamen ons tegemoet. Alles zat potje dicht en het sneeuwde als een malle. Natte sneeuw op onze hoogte, maar naar later bleek op grotere hoogte was er 10 cm bij gevallen. Kortom; troosteloos. Ons plan om de Athabasca Glacier te bezoeken viel met dit weer ook in duigen. We besloten de camper neer te zetten op een parkeerplaats annex campground zonder faciliteiten. Nou, dat was niet leuk. Geen elektriciteit en ons kacheltje konden we niet aan doen. We hebben het tot later op de avond volgehouden met dekens om ons heen, maar op dat moment besloten de generator te starten en het kacheltje aan te zetten. Het was genoeg voor dat moment. Aan het eind van de dag klaarde het even op en konden we te voet een wandelingetje maken tot het begin van de gletsjer. Van ellende vroeg naar bed. Zelfs op de mobiele telefoons hadden we geen enkel bereik.

Vanochtend, nadat we de ijspegels van onze neus hadden gepeld, brak het zonnetje voorzichtig door en beloofde het, in tegenstelling tot de voorspellingen, een mooie dag te worden. Op naar de Athabasca Glacier en op naar de rest van de Icefields Parkway. Weer mooie dingen gezien en beleefd. We blijven tot woensdag in Jasper en zakken dan weer af naar beneden. Dit is het verste punt van onze trip. We hebben nu 1760 kilometer afgelegd en liggen mooi op schema. En buiten het feit dat we een lekkage in de camper hadden, een kachel die niet werkt, een lekkage in 1 van de bergruimtes achterin en twee paar zeiknatte schoenen gaat het allemaal zeer voorspoedig. Later!