Hope - Manning - Princeton

Om 4 uur vanochtend werd ik alweer wakker en voor mijn gevoel was ik helemaal klaar voor de dag. Ik geloof dat mijn bioritme enigszins van slag is geraakt. Op aandringen van mijn echtgenoot wel blijven liggen, maar even na 6 uur was ik er toch wel klaar mee. Ruim op tijd vertrokken we, vol goede moed, van ons plekje in Hope naar de Othello Tunnels. Dat is redelijk in de buurt van Hope en schijnt erg mooi te zijn. Helaas voor ons waren de tunnels gesloten. Ondanks dat toch wel mooie plekjes gezien en lekker kunnen fotograferen.

De volgende stop was Manning Provincial Park. Omdat we daar niet aantroffen wat we hoopten en het feit dat de campground die we op het oog hadden gesloten was zijn we doorgereden en wat denk je? We hebben de eerste beer gespot. Helaas stond het kreng aan de linkerkant van de weg en geloof me, dit gevaarte zet je niet even aan de kant van de weg. Zelfs niet voor een beer. Jammer, maar helaas. Dan maar andere diertjes spotten, zoals de chipmunks. Leuke beestjes, hoor, zelfs voor een steentje gaan ze al lopen.

 We hebben ons kamp na 163 km  opgeslagen in Princeton. Een campground die hoog aangeschreven staat in de gids, maar feitelijk niet meer is dan een groot veld aan de Similkameenriver. We hebben een lekker plekje en ik kan niet anders zeggen dan dat de Canadezen enorm behulpzaam zijn. Wat  je ook vraagt; niets is te veel. We moesten tanken, omdat we niet het risico willen lopen zonder brandstof te komen, maar dat gaat nogal een soort van raar hier. Gelukkig was er een zeer aardige meneer die ons geholpen heeft en zo vinden we onze weg wel hier.

Morgen staat de tocht naar Kelowna op het programma en omdat we redelijk op schema liggen rijden we via Osoyoos naar boven en gaan we op pad voor een koekenpan:)